30 jaar Brussel, 20 jaar Jette

 

2024 is een speciaal jaar voor Jeroen en mij.

We wonen 30 jaar in Brussel, waarvan 20 in Jette. Dan wil een mens al eens terugblikken. Op de weg die we samen hebben afgelegd. Op de vele ontmoetingen, de projecten en dromen. En op hoe Brussel veranderd is.

 

“Brussel? Zou je dat wel doen?” Onze keuze werd lauw onthaald door onze ouders. Het antwoord was dubbel. Deels pragmatisch, Brussel was de stad waar we werk hadden gevonden, wie wil er nu tijd verspillen met pendelen. Maar vooral werden we, als jonge twintigers, aangetrokken door de grootstad. We klopten aan bij de Stad Brussel en kregen van de dienst Stadseigendommen een lijst van leegstaande appartementen die we rustig konden bezichtigen. Jongeren van vandaag kunnen hier alleen maar van dromen. Het waren andere tijden. Wij kozen voor een stad die kreunde onder de stadsvlucht.

 

Begin jaren 90 daalde het aantal inwoners van Brussel jaar na jaar. Het maakte ons avontuur alleen maar spannender. De lijst met stadswoningen leidde ons naar de Adolphe Maxlaan, een deel van de centrale boulevards die toen nog een drukke autoweg dwars door de stad waren. We woonden er graag, maar voelden tegelijk hoeveel beter het allemaal kon. Daar in de Adolphe Maxlaan begon ons engagement bij de Fietserbond. Voor een andere mobiliteit, meer plaats voor voetgangers en fietsers, meer ontmoetingsruimte. Toen ik er onlangs wandelde, bedacht ik dat de metamorfose van de centrale lanen indrukwekkender is dan wat ik halverwege de jaren 90 durfde dromen. Zelfs de verbeelding schoot in die tijden te kort.

 

Met een tweede kind op komst, keken we uit naar een huis. Het werd laag Schaarbeek. “Zou je dat wel doen?” klonk het opnieuw. Iets luider deze keer, omdat we niet huurden maar kochten. Dat kon toen nog voor heel jonge gezinnen. En opnieuw: we woonden er graag, maar wisten dat het beter kon. Vandaag is de omgeving van de school waar onze kinderen toen gingen tien keer veiliger, alhoewel het leerlingenaantal spectaculair verhoogde. Naast ons huis van toen is er BeesCoop, een coöperatief warenhuis, gedragen door burgers. Daar waar ons autootje, gekocht om met baby, peuter en alle toebehoren in het weekend bij de grootouders te geraken, een week lang immobiel stond te wezen, staan nu deelwagens.

 

In 2004 verhuisden we opnieuw, op zoek naar meer groen. Het bevolkingscijfer ging intussen in stijgende lijn, de prijzen ook. We vonden een huis met tuin, binnen ons budget, in Jette. “Zouden we dat wel doen?” Deze keer kwam de vraag niet van de ouders die behoorlijk enthousiast waren, maar van onszelf. Was Jette wel genoeg stad? Woonden daar eigenlijk wel jonge mensen? Het vele groen in de buurt en het goede openbaar vervoer overtuigden ons. En we voelden ons meteen thuis in wat een dynamische gemeente bleek te zijn. Vandaag is Jette bij jonge gezinnen de place to be. De 42.000 inwoners van 2004 zijn er vandaag 54.000 geworden. Nooit was het bevolkingscijfer hoger.

 

De uitdaging, net als in andere Brusselse gemeenten, is om meer levenskwaliteit te creëren ondanks de stijgende bevolking. In Jette mag ik dit doen als schepen, samen met mijn collega Bernard Van Nuffel. De buurt van Essegem en het kerkhof, de wijk waar we wonen, is intussen gigantisch veranderd. Het Pannenhuisrondpunt waar het groen beperkt was tot een eenzame, onbereikbare boom is omgevormd tot een plein.

 

Voor een Cambiowagen moeten we vandaag 150 meter stappen, daar waar dat ooit meer dan een kilometer was. De De Smet De Naeyerlaan veranderde van gezicht dankzij werken van de MIVB, aan de halte Kerkhof van Jette heb je de keuze tussen 4 tramlijnen en een bus. Het fietspad van de Woestelaan kreeg een vervolg langs de Ontmijnerslaan en Secretinlaan en in de toekomst op de Heilig Hartlaan. De meeste inwoners herinneren zich nog dat het Spiegelplein ooit een openluchtparking was, maar zijn intussen vergeten dat dat ook zo was op het Mercierplein. In de toekomst zullen ook op de Essegemsite de wagens verhuizen naar een ondergrondse garage om bovengronds plaats te maken voor groen, water, banken, speelruimte, voetgangers- en fietsroutes.

 

Vanzelfsprekend zijn werken in de openbare ruimte hinderlijk, net zoals werken in je huis. Maar tegelijkertijd zijn de uitdagingen gigantisch. Er zijn nog zoveel plekken die in de zomer een hitte-eiland vormen door te weinig bomen en te veel beton. Nog zoveel plekken waar automobilisten te snel rijden omdat de straat hen de indruk geeft dat het kan en mag. Het werk is verre van af. Werken aan de toekomst betekent keuzes maken. Meer dan ooit ben ik gemotiveerd om verder te bouwen aan de levenskwaliteit in onze gemeente. Het feit dat ik er intussen, als jonge grootmoeder, mag rondlopen achter een kinderkoets is daar niet vreemd aan. Vele Jettenaren en organisaties willen hun steentje bijdragen. Met Ecolo-Groen Jette hebben we een mooie traditie. Elk jaar plaatsen we een viertal organisaties in de schijnwerpers die de gemeente en het leven van de bewoners aangenamer maken. Op basis van een stemming, ontvangt één organisatie uiteindelijk de Groene Pluim. De eerste jaren was ik bang dat we het ritme niet zouden kunnen volhouden, dat we niet elk jaar 4 organisaties zouden vinden die concreet het verschil maken. Een onterechte vrees, bleek al snel.

 

Er zijn zoveel personen en verenigingen die zich engageren voor een concreet project. Als politica ben ik ze dankbaar. Ze geven zuurstof aan de stad en haar bewoners. Hun energie werkt aanstekelijk. “Als je meer groene ruimte wil, ga dan naar het platteland” schreef iemand me onlangs. Maar het is juist mijn liefde voor de stad die me drijft om haar te veranderen. Zodat we met zijn allen, ook de meest kwetsbaren die niet het geld hebben om op vakantie te gaan, die geen geld hebben om een wagen te kopen, goed kunnen leven in die stad. Met gezonde lucht, rustplekken, bomen die verkoeling brengen. De toekomst van de mens ligt in ecologische steden. Die op hun beurt toelaten dat de natuur een plek behoudt. Brussel is een warme stad. Elke verhuis, elk engagement leverde nieuwe ontmoetingen op. Sommige leidden tot een vriendschap voor het leven, andere verbreedden onze leefwereld. Merci aan iedereen die die 30 jaar Brussel mee kleur gaf. We doen er graag nog 30 bij.

 

Nathalie De Swaef

​Schepen van mobiliteit en luchtkwaliteit, en van internationale solidariteit

 

Contact: 

• ndeswaef@jette.brussels

• Wemmelsesteenweg 100, 1090 Jette​​​